Ταξίδι στην Αίγινα για κάποιο λόγο…

Ταξίδι στην Αίγινα για κάποιο λόγο…

Μπορούμε να πούμε πολλά για καλοκαιρινές μέρες στην Αίγινα. Άλλα τόσα για καλοκαιρινά βράδια. Πόσα ακόμα για απογεύματα Σεπτεμβρίου που το ηλιοβασίλεμα είναι απροσδόκητα όμορφο.

Γραφικά βενετσιάνικα σοκάκια δεν έχουμε και μάλλον ποτέ δεν θα έχουμε. Αλλά έχουμε αρώματα και χρώματα. Τα αρώματα που αλλάζουν συνέχεια και χρώματα που τα κρατάμε σε μια φωτογραφία, σε μια σκέψη. Έτσι και αλλιώς αυτό το νησί για εμάς είναι μια στιγμή και ένα πάθος.

Βέβαια δεν έχουμε μόνο αυτά.

Έχουμε και ανθρώπους. Τους δικούς μας ανθρώπους. Όλους αυτούς που είναι δίπλα μας και όλους αυτούς που είναι στο νησί για εμάς. Εξάλλου για αυτούς είμαστε στο νησί. Για την παρέα μας, την σχέση μας, την οικογένεια μας. Με την παρέα μας να πάμε για ένα μπάνιο. Με την σχέση μας να γυρίσουμε όλο το νησί ένα βράδυ, με το πρώτο ψυχρό αεράκι του φθινοπώρου. Με την οικογένεια μας, να φάμε καρπούζι στην βεράντα με θέα το Σαρωνικό.

Όλοι έχουν έρθει στην Αίγινα και έχουν να διηγηθούν μια ιστορία, όχι για τις μαγικές παραλίες, όχι για τα μαγευτικά τοπία, αλλά για την ανάμνηση που έχουν με τους δικούς τους ανθρώπους. Να τρώνε φιστίκια και να γυρίζουν την πόλη από το λιμάνι μέχρι την στροφή στο Cine Ακρογιάλι.

Ένας φίλος που ζει και εργάζεται στην Αγγλία, ήρθε στο νησί πριν μετακομίσει στο Λονδίνο και αγόρασε ένα μαγνητάκι για το ψυγείο του. Μου είπε χαρακτηριστικά ‘Για να θυμάμαι ότι στην Αίγινα έρχεσαι για κάποιο λόγο, όπως ήρθα εγώ’.

Εσύ έχεις σκεφτεί τους λόγους που έρχεσαι στην Αίγινα;