Οι λόγοι που πρέπει να θυμάσαι την μητέρα σου

3 Μαΐου. Η μέρα που ολόκληρος ο κόσμος τιμά τις Μητέρες. Τις Μητέρες όλου του κόσμου που καθημερινά αγωνίζονται σκληρά για τα παιδιά τους και την οικογένεια τους. Όλες εκείνες τις μητέρες, που προσπαθούν να ισορροπήσουν μεταξύ οικογένειας, κοινωνικής ζωής και εργασίας. Δεν είναι εύκολο. Σε εμάς φαντάζει απλό, αλλά τα πράγματα δεν είναι και τόσο απλά και ξεκούραστα.

Ξέρεις όμως γιατί δεν είναι εύκολο;;;

Η Μητέρα σου πρέπει να βρίσκει τα πρέπει και τα θέλω σου.

Να τα τοποθετεί σωστά στο μυαλό της και αργότερα να κάνει στην άκρη τα δικά της θέλω για εσένα. Προσπαθεί καθημερινά να βρει τι είναι το σωστό για εσένα και να μαντεύει τι γίνεται στην ζωή σου όταν εσύ μεγαλώσεις και σταματήσεις να μοιράζεσαι τα πάντα μαζί της. Οι άντρες, σταματούν να αγκαλιάζουν την Μητέρα τους από την ηλικία των 6-7. Οι γυναίκες, αν και πιο ανεξάρτητες, τις έχουν πάντα στο μυαλό τους.

Πόσοι δεν βρεθήκαμε σε άλλη πόλη, σε άλλη χώρα και δεν τη σκεφτήκαμε; Δεν είδαμε τα ασιδέρωτα ρούχα μας, τα άπλυτα πιάτα, δεν ακούσαμε την κοιλιά μας να παραπονιέται και δεν ήρθε στο μυαλό μας η φιγούρα της, στο νοικοκυριό της, να τα προλαβαίνει όλα; Για να μην αναφέρουμε τις φορές που χαθήκαμε σε έναν δρόμο και την πήραμε τηλέφωνο να μας καθοδηγήσει. Μεταφορικά και κυριολεκτικά.

Το άγαλμα της Μάνας στην Αίγινα.

Η Μάνα του Χρήστου Καπράλου είναι αυτό ακριβώς που αντιπροσωπεύει η Ελληνίδα Μάνα. Είναι μια ξεχωριστή περίπτωση για την κοινωνία, αρχηγός του ελληνικού νοικοκυριού. Ηγέτιδα, σεφ, οικονομικός διαχειριστής και σύμβουλος. Με βλέμμα που μετατρέπεται από το μεγαλύτερο καταφύγιο του κόσμου, στο μεγαλύτερο κριτή. Περιμένει υπομονετικά να γυρίσεις σπίτι, να κάνεις ένα τηλέφωνο και να επιστρέψεις από την βραδινή σου έξοδο.

Για εκείνους που δεν μπορούν να εκφράσουν εύκολα τα συναισθήματα τους, ειδικά στην Μάνα τους, τα πράγματα δεν είναι περίεργα. Απλά της ανακοινώνεις τις αποφάσεις σου και εκείνη τις δέχεται. Έτσι γίνεται και με την Μάνα του ναυτικού που στέκει στα Πλακάκια. Καταλαβαίνει και απλά περιμένει. Περιμένει να γυρίσεις να σε δει, να σε φροντίσει. Το να βρίσκεται ένα τέτοιο γλυπτό στην Αίγινα, μας κάνει να θυμόμαστε τις Μανάδες μας, κάθε φορά που περνάμε από εκεί. Να σκεφτόμαστε ότι πρέπει να ρίξουμε λίγο τον εγωισμό μας και να βγάλουμε μια κουβέντα.

Αυτήν την τρώει η αλμύρα για να μας περιμένει να γυρίσουμε από την άλλη άκρη του πλανήτη. Χρόνια Πολλά Μαμά!